رجعت

 

 

 

در رجعت و در آن یک مقدّمه و یک خاتمه و چند فصل است .

::: مقدّمه :

در معنی رجعت است .

بدان که لفظ رجعت به معنی برگشتن و بازگشتن است مثل رجوع . چنانچه فقهاء ( قدّهم ) در کتاب طلاق می گویند رجعت به قول و فعل هر دو می شود ، یعنی رجوع کردن شوهر به زن خود که او را طلاق داده ، پس چنانچه اوّل او را زن خود نموده بود باز بعد از طلاق برگشت و او را دوباره زن خود نمود . و می گوئی فلان به سفر رفت و برگشت ، و سایه برگشت و هکذا . پس عود روح به سوی بدن و دوباره دیده شدن رجعت است خواه بعد از زنده شدن به دنیا بیایند ، مثل امواتی که مقرّبان به اعجاز زنده نمودند ، و یا به قیامت و صحرای محشر حاضر شوند ، مثل همه خلایق که در قیامت زنده می شوند . و در آیات به این دو قسم زنده شدن هر دو ، لفظ بازگشت اطلاق شده . امّا رجوع به دنیا ، مثل رَبِّ ارْجِعُونِ لَعَلِّي أَعْمَلُ صَالِحًا¹⁴² ( مؤمنون ) و مثل رَبَّنَا أَبْصَرْنَا وَسَمِعْنَا فَارْجِعْنَا نَعْمَلْ صَالِحًا ¹⁴³ ( الم سجده ) و هکذا . و امّا رجوع به قیامت مثل أَفَحَسِبْتُمْ أَنَّمَا خَلَقْنَاكُمْ عَبَثًا وَأَنَّكُمْ إِلَيْنَا لَا تُرْجَعُونَ¹⁴⁴ ( مؤمنون ) و مثل وَظَنُّوا أَنَّهُمْ إِلَيْنَا لَا يُرْجَعُونَ¹⁴⁵  و مثل كُلُّ شَيْءٍ هَالِكٌ إِلَّا وَجْهَهُ لَهُ الْحُكْمُ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ¹⁴⁶ ( قصص ) و هکذا . و نکته ای که کسی ملتفت نشده این است که در آیات لفظ رجوع هرجا که به معنی آخرت و بازگشت به سوی خدا است به لفظ اِلی ذکر شده و هرجا که به معنی برگشتن به دنیا است لفظ اِلی ندارد ، بفهم ، و چون این لفظ به هر دو گفته می شد به جهت تمیز ، ائمّه ( ع ) و علماء ( قدّهم ) لفظ رجعت را در معنی بازگشتن به دنیا استعمال نمودند و زنده شدن در قیامت را به لفظ معاد و غیر آن ادا نمودند .

 

حال به یاری قائم عجّل الله فرجه می خواهیم در این باب اثبات نمائیم که در زمان قائم ( ع ) و پیش از قیام قیامت جمعی از نیکان و جمعی از بدان را خدا زنده می گرداند و ایشان را به دنیا بر می گرداند و معنی رجعت این است . و باز بدان که رجعت از ضروریّات مذهب شیعه است و هر که منکر او باشد از شیعه ، البتّه منکر معاد نیز خواهد بود مگر بعضی از عوام که به گوش ایشان مسئله رجعت نرسیده باشد . و این مسئله از مخصوصات شیعه است و عامّه و معاندین این رجعت را منکرند .

 

و بالجمله پس دانستی که ظهور قائم عجّل الله فرجه رجعت نیست زیرا که این بزرگوار از روزی که متولّد شده دنیا را وداع نکرده و هنوز زنده است و غائب است و در دنیا است و زنده خواهد ماند تا ظاهر شود و زمین را پر از عدل و داد سازد و سالها سلطنت و پادشاهی نماید و بعد از آن روح مطهّرش به عالم قدس پرواز می نماید و چون بعد از وفات دوباره به دنیا برگردد ، چنانچه از احادیث ظاهر می شود ، آن برگشتن رجعت آن بزرگوار است عجّل الله فرجه .

 

........................................

پی نوشت ها:

142. سوره مؤمنون، آیه 99: پروردگارا، مرا به دنیا بازگردان تا شاید به تدارک گذشته عمل صالحی به جای آورم.

143. سوره سجده، آیه 12: پروردگارا، اینک عذاب تو را به چشم دیدیم و حقیقت را به گوش گرفتیم، ما را به دنیا بازگردان تا نیکوکار شویم.

144. سوره مؤمنون، آیه 115: آیا چنین پنداشتید که ما شما را به عبث و بازیچه آفریده ایم و شما به نزد ما باز نخواهید گشت؟

145. سوره قصص، آیه 39: و چنین پنداشتند که به سوی ما بازنخواهند گشت.

146. سوره قصص، آیه 88: هر چیزی جز وجه الهی نابود است و حاکمیت عالم با او و رجوع همگان به سوی او است.

»»»

منبع : کاشف الاسرار، بنیادهای بینش و باورهای شیعی ، مولی نظر علی طالقانی ، جلد اوّل ، به کوشش : مهدی طیّب ، صفحه 256

 

 

        

 

 

::: فصل اوّل : رجعت در بیان بعضی از آیات با تفسیر اهل بیت .

 

::: فصل دوّم : رجعت در بیان بعضی از احادیث و ادعیه و زیارات .

 

::: فصل سوّم : رجعت در بیان بعضی از نکات و قدری از اشارات و رموزات.

 

::: خاتمه .