2. برخلاف حجاب هاى ظلمانى، كه بايد از ورود به آنها پرهيز كرد، به حجابهاى نورانى بايد وارد شد، ولى نبايد در آنها متوقّف گشت؛ بلكه بايد از آنها عبور كرد و نبايد فراتر از آنها را انكار كرد. علم كسبى يكى از حجاب هاى نورانى است. لذا بايد آن را آموخت ولى به آن بسنده نكرد و به علم موهبتى و كشفى نيز راه يافت و از انكار آنچه در قلمرو علم كسبى نيست، بايد پرهيز كرد و دانش كسبى خود را نبايد به تلاش خويش نسبت داد؛ بلكه بايد آن را عطا و فضل الهى دانست و نيز نبايد در اثر علم و دانايى، به كبر و غرور مبتلا شد .

 

در نتيجه، علم كسبى در حوزه ى كارايى خود، ارزشمند و عالمان ظاهر در حوزه ى صلاحيّت خويش مورد احترامند و به بهانه ى توجّه و گرايش به علوم موهبتى و كشفى، به علوم كسبى و عالمان ظاهر بي‌اعتنايى و بي‌احترامى كردن و نسبت به فراگيرى علوم ظاهرى بي‌رغبتى نشان دادن، خطا و انحرافى ترديدناپذير است.

 

3. غم عارفانه و حُزن هجران محبوب ازلى و جدّيّت و اهتمام در اصلاح و تزكيه ى خويش، هيچ يك به معناى داشتن ظاهرى عبوس، غمگين و افسرده نيست. سالك الى الله بايد غم عارفانه‌اش را در دل پنهان دارد و با توجّه به خشنودى از داشتن خدا و اوليايى كه خوبيشان فوق تصوّر است و با عنايت به رضايت از مقدّرات الهى و با توجّه به اينكه جهانى را كه در آن زندگى مى كند، جلوه گاه جمال معشوق ازلى خويش مى بيند، غرق شادى و نشاط بوده و ظاهرى بشّاش و پرطراوت داشته باشد. ظاهر غمين و افسرده ى سالك، ديگران را نسبت به عرفان و معنويّت بدبين و از آن گريزان مى كند.

 

4. بدعت گذارى در دين و حرام كردن آنچه خدا حلال كرده و حلال شمردن آنچه در شرع حرام شناخته شده است و نيز ابداع عبادات و رياضاتى كه در شرع مقرّر نشده است، موجب سخط الهى و رانده شدن از بساط قرب پروردگار است. بنابراين تحت عنوان طريقت و عرفان گرايى، مبتلا شدن به چنين امورى، خطايى نابخشودنى و جبران ناپذير است و سالك الى الله بايد به شدّت از آنها برحذر باشد.

منبع: کتاب شراب طهور(سلوک در صراط مستقیم عرفان)، مهدی طیّب، فصل هشدارها، صص 354 و 355

ورود به سایت اهل ولاء